Кеше риза бөтә донъя буйлап
Тоғро йәрҙәр кеүек көтөргә.
Яңғыҙ ғына йылдар оҙатырға,
Табынырға, тоғро ҡалырға.
Осратырын белһә.. Тик ул белмәй,
Аҙашып йөрөй ерҙә күпме кеше,
Бер-береһен таба алмайса.
Тәҙрәнән ҡарай бер йондоҙ
«Көндәрең, – ти, – үтә төҫһөҙ,
Йондоҙ, йондоҙ! Минең кеүек
«Был донъяла бәхет бар!» – тип,