Аҡһаҡал уны иғтибар менән тыңлаған да:
- Күреп торам, бәләң бик ҙур. Шулай ҙа әйт әле миңә: әсәйең менән мөнәсәбәтең нисек? – тип һорап ҡуйған.
Егет бик ныҡ ғәжәпләнгән.
- Бында әсәйемдең ни ҡыҫылышы бар? Әллә, белмәйем... Ул йыш ҡына үҙенең теләһә ниндәй һорауҙары, артыҡ хәстәрләүе, мыжыуы һәм үтенестәре менән йәнемә тейә. Уны яратам тип әйтә алмайым, - тип яуап биргән.
Аҡыл эйәһе бер аҙ уйланып торған да:
- Мин һиңә мөхәббәттең төп серен асҡым килә. Һөйөү ҙә, бәхет тә һинең йөрәгеңдә ул. Уларҙың орлоғон күңелеңә тормошоңдағы иң мөһим кешең һалған. Ул – һинең әсәйең. Уға ниндәй мөнәсәбәттә булһаң, донъялағы бар ҡатын-ҡыҙҙарға ҡарата шундай мөнәсәбәт һаҡланасаҡ. Сөнки әсәйең – ул һинең беренсе мөхәббәтең, беренсе булып, һине үҙ ҡосағыңа алған кеше. Әсәйеңде яратһаң һәм хөрмәт итһәң, башҡа ҡатын-ҡыҙҙарҙы ла хөрмәт итергә өйрәнәсәкһең. Шул ваҡытта ҡасандыр һиңә оҡшаған ҡыҙҙың наҙлы ҡарашын, иркә йылмайыуын үҙең дә тойорһоң, йылы һүҙҙәрен ишетерһең.
Ата-әсәгә мөнәсәбәтебеҙ – бәхетебеҙҙең үлсәүе ул...
Лена АБДРАХМАНОВА тәржемәһе.