Төнө буйы күктәр ыңғырашты
Төнө буйы күктәр ыңғырашты,
Йәлләмәйсә түкте күҙ йәшен.
Тыныс ҡына түгел, ҡылыс һуҙып,
Болот менән болот һөйләште.
Татлы телдә тапма терәгеңде,
Тел –тормошта аҡыл ҡоралы.
Телде баллап ҡайһы бер йөрәктә
Бәғзе кеше кескәй йөрәгендә
- Мин дә ҡояш була алыр инем,
Күктә урын юҡ, - ти нәфсеһе.
Тайғаҡ тупһа аша өмөт менән
Йөрәктәрҙә һөйөү булмай икән,
Аҙашҡанбыҙ юҡҡа килгәнбеҙ.
Бикле ҡалды тойғом үҙәктә
Әҙәм заты хөсөтлөккә сумған,
Көнсөл ҡараш ҡайҙа ҡарама,
Ғәҙелһеҙлек тигән зәһәр уҡтар
Үрһәләндем, кемдер сей ярама
Ауҙарғанда нахаҡ һүҙҙәрҙе,
Әлдә йәнем бәлә-ҡазаларҙы
Ауыр һүҙҙәр йәнгә ҡаҙалһа ла,
Йәшәйем мин ерҙә йыр барҙа.
Яҙ елдәре менән тулҡынланам,
Башаҡ булып ҡалҡам ҡырҙарҙа.
Ваҡыт үткән һайын – яңы донъя,
Бар холҡомда - үҫеү, яңырыу.
Хеҙмәт итәм бары ғәҙеллеккә,
Ауыр уйҙар баҫһа күңелемде,
Уйҙар төшөп китә һыу төбөнә,
Һары һағыш өтһә йөрәгемде,
Күңелем дөрләп янып китһен өсөн,
Һаҡһыҙ һүҙҙән күңелем кителгәндә
Ҡурсаласы, Ҡояш! Мин дә һинең
Йәшлек йылдарымды һағынғанда
Урман шауын, ҡоштар һайрағанын
Йәшәр өсөн йәнгә ниҙәр кәрәк –
Елдәр төргән наҙға иркәләнеп,