Мин - сәңгелдәк. Йөрәгемдә
Мин - ҡәлғә. Минең эсемдә
Ҡурҡыу, албырғау - ситен.
Мин - һандыҡ. Бер ҙур серем бар:
Мин - бөгөнгө һәм киләсәк -
Мин - ҡапҡа. Минән башлана
Ят бер ҡала. Һүрән генә уттар.
Ҡыйыҡтарҙан торбаларға күсеп,
Күңелдәргә ятып үкһей көҙ.
Трамвай- ғәләмәттәр туҡтаған ул,
Метроға ла инде һуңланым.
Һуңғы тапҡыр тим дә... Ҡабат арта
Һиңә иткән сәфәр, юл һаны.
Сәстәреңдең еҫен тоям тиеп,
Бергә бағам тиеп йондоҙға,
Ҡаршы ҡуйып бөтә бөгөнгөмдө -
Мин бит барам ошо аҙымға.
"Ҡайтам!.." - тиеп тороп ҡалаһың.
Усҡа һалып алып китке килә
Һине йотҡан урыҫ ҡалаһын.
Мәңге шулай ҡабатланыр кеүек,
Сиге булмаҫ кеүек сәфәрҙең.
Тороп ҡал, тип үҙең әйтәлмәйһең,
Үҙкәйеңдән үҙең ебәрҙең...