Тәбиғәт - асылмаған мөғжизә

Кешелектең тәбиғәткә мөнәсәбәте хәҙерге замандың актуаль мәсьәләләренән һанала. Сәнәғәт үҫеше һыуҙарҙың, һауа, ерҙең бысраныуына килтерҙе, ул, үҙ сиратында, кеше сәләмәтлегенә ҡурҡыныс менән янай. Күбебеҙгә экология культураһы етмәй. Был, һис шикһеҙ, уҡытыу-тәрбиә эшенең тейешле дәрәжәлә булмауы, халҡыбыҙға тәбиғәткә ҡарата дөрөҫ ҡараш формалаштыра белмәүе һөҙөмтәһе. Мәғариф системаһы ғына экология буйынса белем һәм тәрбиә биреүҙе алға ебәрә алмай. Махсус түңәрәктәр генә экология проблемаларын хәл итмәй. Ул комплекслы булырға, үҙенең эсенә бик күп төрлө форма һәм алымдарҙы индерегә тейеш. Шуларҙың береһе - экологик һуҡмаҡ, сөнки тәбиғәт менән аралашыу кешенең иң ҙур ихтыяжы һанала. Бындай сәйәхәт үҙебеҙ йәшәгән төбәктәге, үҫемлек һәм хайуандар донъяһын тәрәнерәк өйрәнергә, проблемалар менән яҡыныраҡ танышырға, сәләмәтлегебеҙгә иғтибарлыраҡ булырға, тирә-яҡтың гүзәллеген күрә белергә, тормошто тағы ла яратырға өйрәтә. Элегерәк яҙын ағас ултыртырға, поход, экскурсияға уҡыусыларҙы алып барыу бер ни тормай ине. Хәҙер һаҡлыҡ, хәүефһеҙлек саралары тип, әллә күпме сәбәп табыла.