КИЛ...

Төштәр булып түгел, өн булып кил,
Өн булып кил таңдар атҡанда.
Мин алйыным инде төштәремдән,
Өн булып кил ҡаҙҙар ҡайтҡанда,
Өмөт булып хистәр ташҡанда,
Көнгә сәскә тажын асҡанда.
Ҡурҡма хәҙер, көҙгө ҡырау булмай,
Тик... ҡанатым һыҙлай осҡанда.

Кил,
барыбер үс итеп кил, йәме,
Беҙҙе аралаған яҙмышҡа.
Мин көтөрмөн һине Мәжнүн кеүек
Өмөтөмдө ялғап һағышҡа.

Кил,
көҙҙәр булып һарғайып кил,
Яҙҙар, йәйҙәр булып йылмайып,
Һине көтәм, бары һине генә
Башҡаларҙы инде ҡыймайым.

Һиҙҙермәйсә генә, һаҡ ҡына кил,
Биҙҙермәйсә талған өмөттө.
Аңларһың һин, күҙҙәремдән барын
Һәм әйтермен шул саҡ:
- Мин көттөм...

Ғилман Ишкинин.