Ожмах - әсәйҙәрҙең аяҡ аҫтында, тиҙәр

Һөйөклө әнейебеҙ Зөһрә Әмир ҡыҙы Ишкининаны Әсәләр көнө менән ысын күңелдән ҡотлайбыҙ!

Йөрәк түренән сыҡҡан ҡайнар хистәребеҙгә ҡушып сикһеҙ рәхмәтебеҙҙе еткерәбеҙ. Һин беҙгә ғүмер, наҙ бүләк иттең, тормошто яратырға өйрәттең. Оло йөрәгеңә шатлығы ла, ҡайғыһы ла һыя, әммә һөйөү нурың һүрелмәй. Ниндәй генә саҡ булмаһын һиңә һыйынабыҙ, йәшәүгә дәртһәм өмөт, һынауҙарға ҡаршы торорлоҡ көс алабыҙ. Инде башҡа күңелеңә борсоу инмәһен, һөйөнөс, ҡыуаныстар ғына юлдаш булһын. Атайыбыҙ менән бәхетле тигеҙ ғүмер, сәләмәтлек, йән тыныслығы теләйбеҙ.

Рәхмәт, әсәй, барыһы өсөн дә,

Беҙ бәхетле һинең яныңда.

Йәшә мәңге ҡәҙер-хөрмәттә,

Тормош йәмле тик һин булғанда!

Иң изге теләктәр менән ҡыҙҙарың, кейәүҙәрең, ейән-ейәнсәрҙәрең.