Әллә нимә булды донъяға

Бер ваҡыт төндә өҫтөмдәге япманың шылып барғанын тоям. Юҡ, уңға, һулға ла түгел, ә берәү аяҡ осона табан тартҡан һымаҡ.

Һиҙәм - юрған яйлап ҡына билемә етте, тирләп сыҡтым, кире тартып алырға тәнем йәбешкән, ҡуҙғалыу түгел, хатта иренемде лә ҡыбырлата алмайым. Шул ваҡытта аҡылым менән тоям: сит урында кеше “бисмиллаһ”ты әйтмәй ятһа, баҫлыға икән, тигәндәрен. Тел осомдағы Ҡөрьян аятының бер юлын телдән түгел, эстән ҡабатланым, шул саҡ ауыр ишек аша ниндәйҙер йөнтәҫ нәмәнең тышҡа атылғанын тойҙом. Ҡайҙа ул артабан йоҡлау - таң атҡансы, вагондағы тимер мейескә ылыҫ ботаҡтары яғып, кеҫәмдәге “Аятел Көрси” аятын уҡып сыҡтым.

Мәҡәләнең тулы вариантын гәзиттең 7-се һанында уҡығыҙ.