Һүҙҙең тылсымлы көсө

Уҡытыусы үҙенең уҡыусыларына һүҙҙең тылсымлы көсө хаҡында һөйләй башлай. Уны иғтибар менән тыңлап ултырыусыларҙың барыһы ла шул көстө тойоу тураһында хыялланып ултырған мәлдә, артҡы рәттән берәү:

- Юҡты һөйләмәгеҙ, остазым! «Гонаһ, гонаһ!» тип ҡысҡырыуҙан ғына кеше гонаһлы булып китә алмай! Йә киреһенсә, «Бәхет, бәхет!» тиеү генә кемде бәхетле иткән?-тип ҡысҡырып ебәрә.

- Урыныңа ултыр, йүнһеҙ!

Үҙенә ҡарата әйтелгән бындай һүҙгә уҡыусының йәне көйә һәм ул остазын төрлө насар һүҙҙәр менән әрләргә керешә. Асыу уның бар булмышын биләп ала.

- Ғәфү ит мине, уҡыусым. Мин яңылыштым. Һиңә әйткән һүҙҙәремде кире алам, - ти бер аҙҙан остаз, үҙ ғәйебен танып.

Уҡыусы ла тыныслана төшә.

-Бына, күрҙегеҙме, - ти остаз. – Бер һүҙ кешене сығырынан сығарһа, икенсеһе уны тынысландыра ала. Тап ошонда инде уның тылсым көсө.