Өйөрөлөп ап-аҡ ҡарҙар яуа,
Ҡыш етмәгән әле, көҙ генә.
Тәбиғәткә бер аҙ үпкә менән
Шиғыр яҙып ҡуйҙым тиҙ генә.
Һары күлдәк кейгән аҡ ҡайындар
Ҡар яулығы, шәлгә һөйөнә.
Эй, ваҡытһыҙ яуған ҡарға ҡарап,
Минең күңел бер аҙ көйөнә.
Сыуаҡ көҙҙөң мөғжизәһен күреп
Танһыҡтарым әле ҡанмаған.
Ер биҙәге япраҡ-балаҫтарын
Күҙ ҡамашыр аҡҡа ҡаплаған.
Болот араһынан күҙен ҡыҫып
Көҙ ҡояшы ергә күҙ һалды.
Аҡлыҡ, паклыҡ сихри матурлыҡтан
Әйтерһең дә ҡапыл таң ҡалды!