Бәхетле булыу серҙәре

Файҙалы ғилем ал, күберәк уҡы – ҡайғыларың китер.

Ҡыйыу бул, сөнки ҡыйыулыҡ шатлыҡ килтерә һәм үҙ-үҙеңә ҡарата ышаныс уята.

Асыу, көнсөллөк, һаранлыҡ кеүек кире тойғоларҙан йөрәгеңде таҙарт.

Ашау - эсеүҙәге, һөйләшеүҙәге самаһыҙлыҡтан – файҙаһыҙ эштәрҙән һаҡлан.

Бөгөнгө көн менән йәшә: үткәндәр тураһында күп уйлама – уларҙы ҡайтарып булмай, киләсәгеңде уйлап күп хыялланма – ул әле килеп етмәгән. Һинең ғүмерең – бөгөнгө көн. Шуны онотма.

Үҙеңдән байыраҡ, дәрәжәлерәк булғандарға түгел, ә ярлы, мохтаждарға ҡара – ғибрәт алыу, шөкөр ҡылыу өсөн.

Асыуланма. Ғәфү итергә өйрән. Бел: беҙҙең ғүмер бик ҡыҫҡа!

Артыҡ бай, зиннәтле тормоштан һаҡлан, ябай бул. Сөнки артыҡ байлыҡ һинең ваҡытыңды урлай, тәндең иркәлеге – йәнгә ғазап.

Ҡайғы килдеме, уйлан: үҙең һәм кешеләр өсөн ниндәй файҙалы эш атҡара алаһың, баш-аяҡ эшкә сум.

Һиңә берәйһе яман һүҙҙәр әйтһә лә, был һүҙҙәр һиңә түгел, уға зыян. Шуға ла улар хаҡында күп уйлама.

Шәйх Әйд әл Ҡарниҙың «Ҡайғырма!» («Не грусти!») китабынан