Тәңребеҙ балсыҡтан кеше әүәләгәс, уның ҡулында бер киҫәк балсығы тороп ҡала.
- Тағы нимә өҫтәргә һиңә? - тип һорай ул кешенән.
Бер ҡарамаҡҡа барыһы ла теүәл: ҡул, аяҡ, баш. Уйланып торған да кеше, былай тигән:
Әммә Тәңре, бар нәмәне белеүенә, күреүенә ҡарамаҫтан, бәхеттең ни икәнен күҙ алдына килтермәгән. Шуға ла ул балсыҡты кешегә кире һонған:
- Мә, ул бәхетте үҙең әүәлә!
Дуҫтар, һеҙ ҙә үҙ бәхетегеҙҙе үҙегеҙ әүәләгеҙ!