Үҙ бәхетеңде үҙең әүәлә...

Тәңребеҙ балсыҡтан кеше әүәләгәс, уның ҡулында бер киҫәк балсығы тороп ҡала.

- Тағы нимә өҫтәргә һиңә? - тип һорай ул кешенән.

Бер ҡарамаҡҡа барыһы ла теүәл: ҡул, аяҡ, баш. Уйланып торған да кеше, былай тигән:

- Миңә бәхет әүәләп бир!

Әммә Тәңре, бар нәмәне белеүенә, күреүенә ҡарамаҫтан, бәхеттең ни икәнен күҙ алдына килтермәгән. Шуға ла ул балсыҡты кешегә кире һонған:

- Мә, ул бәхетте үҙең әүәлә!

Дуҫтар, һеҙ ҙә үҙ бәхетегеҙҙе үҙегеҙ әүәләгеҙ!