Көлөшөп алайыҡ әле

Ир менән ҡатын күрше ҡалаға туғандарына ҡунаҡҡа китеп баралар. Ярты юл үткәс ире:

- Кире борол! Тиҙерәк өйгә ҡайтайыҡ, мин газды һүндерергә оноттом, мәхшәр, хәҙер янғын сыға, өйһөҙ тороп ҡалабыҙ!

Ҡатыны:

- Шым әле! Янмай! Мин дә һыуҙы һүндерергә оноттом.

- Һиңә этлек ҡылған кешене нишләтергә була?

- Уға булған үпкәләреңде хат итеп яҙ ҙа, ут төрт.

- Аңлашылды. Ә хатты нишләтергә?

Хужа Насретдин кейем шкафы алып ҡайтып ҡуйған, ти. Ишек эстән көҙгөлө булған. Был шуны асып ебәргән дә, ҡысҡыра икән:

- Бисәкәй, ҡарале, ағайым килеп төшкән дәһә.

Тегеһе йүгереп килеп, ҡараған да:

- Етмәһә, әллә ниндәй йәмһеҙ әбей эйәртеп алған, - ти икән.

Телевизор пульты эҙләгәндә яҡын кешеңә ышаныс тиҙ генә юғала ла ҡуя:

- Пульттың өҫтөндә ултыраһыңмы?

- Юҡ.

- Тор әле!

Ир менән ҡатын ҡурҡыныс кино ҡарап ултыра. Ҡапыл экранда сихырсы әбей һүрәте килеп сыға:

- Ой, әсәкәйееем!

Ире:

- Әәә, таныныңмы?

– Ҡатын-ҡыҙ ни өсөн кейәүгә сыға?

– Тормош тәжрибәһе етмәгәнлектән.

– Ә ниңә айырылыша?

– Түҙемһеҙлеге өсөн.

– Ә ни өсөн, улай булғас, яңынан кейәүгә сыға?

– Хәтере ҡыҫҡараҡ шул...

Бөгөн катокҡа барҙым. Конькиҙа шыуҙым, шунан тубыҡта, аҙаҡ бит менән шыуҙым. Хәҙер скорыйҙа елдерәм. Хәрәкәттә - бәрәкәт!

Телефоным исемлегенә ҡасандыр, ҡайҙандыр «Тамуҡ» тигән исем яҙғанмын. Унан тыуған көндә, байрамдарҙа ҡотлау смс-тары килеп торһа ла - шылтыратырға ҡурҡам.

- Ун һигеҙ йәшең тулғас шылтыратырһың.

- Миңә бит егерме биш!

- Шуға әйтәм...

- Һеҙҙең менән танышырға мөмкинме?

- Юҡтыр.

- Нишләп?

- Миңә һеҙҙең менән күңелһеҙ була, ә һеҙ мине аңлай алмаҫһығыҙ.

- Нишләп?

- Миңә уже күңелһеҙ, ә һин уже аңламайһың.

- Доктор, мин һәр тµндә бер үк тµш күрәм, сысҡандар футбол уйнайҙар.

- Бына ошо дарыуҙы эс – бөгөндән үк төштәрең бөтә.

- Ә иртәгә эсһәм яраймы? Бөгөн «финал».