Бәрәкәт

Ҡылған ғәмәлдәр из­­ге булһа, тормошобоҙға бә­рәкәт бирелә.

«Бәрәкәт» тигән һүҙ беҙҙең халыҡта һәр нәмәнең игелеккә булыуын, бар малды ишәйтеп тора белеүҙе, әйберҙе тәләф итеүҙән һаҡлауҙы, Аллаһы Тәгәләнең бәндәгә биргән рәхмәтен аңлата. Әммә был төшөнсә малға һәм ризыҡҡа ҡарата гына ҡулланылмай, беҙҙең рухи байлыҡтарыбыҙға, рухи ҡиммәттәребеҙгә лә ҡағыла. Рухи байлыҡтарыбыҙҙы исраф итергә юл ҡуймай, кеше уны ишәйтеп кенә торорға тейеш, тип өйрәтә дин.
Бәрәкәтле тормош — ул Аллаһҡа яҡын булыу билдәһе, игелекле ғәмәлдәр менән килгән татлы емеш.
«Кешенең ғүмер иткән төйәгендә лә бәрәкәт булһын, — тип өйрәтә Ҡөрьән, — сөнки бөгөн бөтә ерҙә лә бәрәкәт бар тип әйтеп булмай. Бәрәкәт булмаған өсөн дә бәндәләрҙең күсенеп йөрөүҙәре артҡандан-арта бара. Шундай хәлгә төшмәҫ өсөн Нухҡа ла, ғәләйһис-сәләм, Аллаһ: «Эй, Раббым! Мине бәрәкәтле урынға урынлаштыр, урынлаштыра белеүселәрҙең Һин — иң яҡшыһы!» — тип доға ҡылырға бойора.
(Мөьминдәр сүрәһе, 73-сө аят).

Хәҙис
* Аллаһы Тәғәлә ҡаршыһында иң һөйәклө кеше - үҙ ҡатыны һәм балаларына күп файҙа килтергән, күп ярҙам иткән кеше.

Календарҙан.