Бер һөйөүгә шаһит булдым...

«Көн дә тиерлек осратам мин уны. Ул да мин йөрөгән автобус менән йөрөй. Кемдер, үҙ алдына йырлай-йырлай автобусҡа күтәрелгән был апайға аптырап боролоп ҡараһа, үҙем инде күптән өйрәнеп бөткәнмен.

Бына бөгөн дә, Анна Германдың «Баҡсалар йылға бер генә сәскә ата» тигән йырын ишеткәс, иртәнге сәғәткә лә, һалҡынса һауа торошона ла ҡарамай, кәйефем күтәрелеп китте.

Йәштәрҙеке кеүек аяҡ кейеме, модалы джинс салбар, йәшел пуховик кейгән был оло апайға етмеш-етмеш биштәр тирәһелер, моғайын. Бөгөн дә, сумкаһынан телефонын сығарып һөйләшә башлағас, теләйме, юҡмы - салондағы пассажирҙар уның һөйләшкәнен тыңларға мәжбүр булды.

- Әү! Бында мин, бында... Йоҡонан торҙоңмо? Үҙеңә эремсекле ҡоймаҡтар бешереп ҡалдырҙым. Һыуынмаһын өсөн өҫтөнә таҫтамал ҡаплап ҡуйҙым. Аша, йәнем. Ас сығып китмә инде. Һауа торошомо? Яҡшы. Шулай ҙа йылыраҡ кейен. Мин? Мин бына тигән. Автобусҡа ултырҙым. Эйе, ултырҙым. Әй кешеләр шат бөгөн, бөтәһе лә йылмая, йөҙҙәре яҡты, Хоҙайға шөкөр.

Салон йәнләнеп китә.

Был һүҙҙәрҙе ишеткән, әле һаман йоҡоһонан уянып бөтә алмаған кешеләр, үҙ-ара һөйләшеп, көлөшөп ала.

- Кискә? Миңә ни, нимә әҙерләһәң дә ризамын. Үҙең ҡара инде. Иртәгә ял, бәлки, бөгөн табын ҡороп, икәү генә ултырып алырбыҙ.

Шул саҡ салонда бер ир ҡатынына өндәшә:

- Ана, ишеттеңме?!

Халыҡ гөр килеп көлөшөп ҡуя.

Юлдашыбыҙ дауам итә:

- Мин дә һине һағындым. Һуңға ҡалма инде йәме. Әү, әү? Һуңға ҡалмаһаң, булды, тием!

Шул мәлдә: «Бына шулай йәшәү кәрәктер ҙә бит» тигән уй күптәрҙең башынан үткәндер. Янымда утырған, йәше буйынса шул сама булһа ла, күңеле менән, күрәһең, күпкә олораҡ ҡатын, ризаһыҙлыҡ белгертеп, ирендәрен бөрә лә, теге апайға боролоп:

- Яңы өйләнештегеҙме ни? - тип һорап ҡуя.

- Илле ике генә йыл әле беҙ өйләнешкәнгә, - тип яуаплай тегеһе. -  Аллаға шөкөр!

Бәхетле йәшәр өсөн күп тә кәрәкмәй шул. Күңелеңә үҙ ҡулдарың менән шатлыҡ сәсә, тормоштан йәм таба белеү генә кәрәк. Ә ҡартлыҡмы? Уға артыҡ иғтибар итергә кәрәкмәйҙер. Аҙмы ни тыумаҫ борон ҡартайған йәштәр?

Ә мин һәр иртәлә автобусҡа ултырыу менән шул йәшел куртка кейгән ханымды эҙләйем. Уның дәрт-дарманынан көнгә етерлек көс алам кеүек...»

Интернет селтәрендә ошо ҡыҫҡа, әммә уйланырға мәжбүр иткән ҡыҫҡа ғына тормош күренешен уҡығандан һуң, унда һүрәтләнгән парға оҡшаш кешеләрҙе эҙләйем. Һеҙҙең ҡайҙа ла булһа ошондай һөйләшеүгә шаһит булғанығыҙ, оҙаҡ йылдар бергә йәшәп тә, йәшлек хистәрен юғалтмағандарҙы осратҡанығыҙ бармы?

Автор фотоһы.